Pročitam pre nekoliko nedelja da je najveći proizvođać italijanskog rizlinga posle Hrvatske – Rumunija!? Slede Mađarska, Austrija, Slovačka... Na kraju spiska je Španija, sa 20 ha sorte borba, koja je genetski zapravo italijanski rizling. Srbije na ovom spisku uopšte nema. Sad, možda smo tu negde oko Somalije, na tri čokota,  ili su ti podaci ’službena tajna’  famoznog Vinogradarskog registra, biće da je ovo drugo, ali o tome u nekom od sledećih nastavaka.

Veruje se da je graševina, ili italijanski rizling kako je još zovu kod nas, poreklom negde iz srednje Evrope ili Francuske, a da se na tlu nekadašnje Jugoslavije toliko odomaćila da su je tu često smatrali autohtonom. Iako se gaji u više zemalja (Austrija, Češka, Mađarska, Italija, Slovenija, Srbija), nekako je najviše svojataju Hrvati, kod kojih je to i najzastupljenija sorta i koja izuzetne rezultate postiže u Podunavlju, na Plešivici, u Zagorju, Međumurju i prvenstveno u Slavoniji, gde je podignuta gotovo na nivo kulta. Uostalom, u Kutjevu se već petnaest godina održavaju naučni skupovi pod nazivom Dani graševine.

Prema najsvežijim podacima, proizvodnja vina u Italiji ove godine pokazuje evidentan rast u odnosu na prethodnu sezonu, punih 15 procenata. Oko 66 miliona tona grožđa dobijeno je iz 14 vodećih regiona te pretvoreno u 47 miliona hektolitara vina, plus još oko milion hektolitara iz drugih manjih regija. Napredak u kvantitetu, između 5%  i 30%, prikazan je u gotovo svim regionima izuzev Južnoj Toskani i Lacio-Umbriji koje imaju tendenciju pada proizvodnje.