Negotinska Krajina je već poznata u Srbiji i čitavoj regiji zahvaljujući izuzetnim crvenim vinima, naročito negotinskom kaberne sovinjonu. U tom smislu, možemo je uporediti sa Kalifornijom u kojoj su najzastupljenije crne sorte vinove loze upravo kaberne sovinjon, zinfandel (kratošija) i pino noar.

Za istoriju srpskog vinarstva je naročito značajan rad Bukovske škole u Negotinskoj Krajini u periodu tokom i posle najezde filoksere. Pri osnivanju, Bukovska škola je dobila na korišćenje manastirske vinograde u Bratujevcu kako bi se učenici edukovali u praksi gde je taj bratujevački vinograd ujedno bio i pokazni za demonstraciju tehnika borbe protiv filoksere.

Zemun se ne može podičiti slavnom vinskom istorijom kao vinska regija, no ipak je ostavio neizbrisiv trag u vinskoj istoriji na ovim prostorima u 19. i 20. veku, ponajviše zahvaljujući čuvenoj nemačkoj porodici Mozer, jednoj od najbogatijih i najuticajnijih porodica u Zemunu u to vreme.

U proleće 1905. godine čitav svet se okupio na otvaranju Svetske izložbe u Liježu (Belgija). Belgija je želela da potvrdi status industrijske velesile, a ujedno da proslavi 75 godina nezavisnosti i 40 godina vladavine kralja Leopolda Drugog.

Kafane i gostionice u Beogradu su bile izuzetno važne za razvoj vinarstva u Srbiji u drugoj polovini 19. i na početku 20. veka. U drugoj polovini 19. veka je na teritoriji Beograda poslovalo više od 300 kafana, mehana i gostionica. Kafane su bile mesta društvenog života u gradu (kao što je to uostalom i danas slučaj). Stoga ne čudi da su se vina, pored potrošnje u domovima, u tim gostionicama i kafanama najviše i konzumirala.

Srbija je uspešno uhvatila korak sa svetom u vinarstvu u godinama nakon filoksere ponajviše zahvaljujući aktivnostima tadašnjih vlasti i brojnim stručnjacima koji su donosili u Srbiju savremena znanja iz zemalja sa razvijenom vinskom tradicijom.